Waarneming doen wankelen
De drie kunstenaars zetten de fotografie en schilderkunst in om vluchtige momenten en herinneringen te vangen en de vertrouwdheid met deze onderwerpen te doen wankelen. Hierdoor tonen de kunstenaars hoe de waarneming een individuele constructie is. Deze is altijd gekleurd door persoonlijke ervaringen, het lichaam en het verleden.
Zoekend naar een manier om tijd te verstillen en geladen met herinneringen, beantwoorden de kunstenaars ieder op eigen wijze een gedeelde existentiële ondertoon. Dit resulteert in beelden die melancholisch en toch licht zijn. Zoals de wind langs het gordijn in een verlaten kamer, zoals donkere wolken die opklaren, of zoals het voelt om jezelf te omarmen. En zoals sneeuw in april.
