30×30 cm

Jason Page een in Rotterdam gevestigde Amerikaanse designer die werk presenteert waarin hij alternatieve standpunten laat zien over bestaande contents.

In haar schilderwerk is Manon Hilberink op zoek naar een spanningsveld tussen abstracte en figuratieve beelden.

Chantall Heerink is de maker van een aantal interactieve sculpturen waaronder de Kus-op-de-mond-machine en de Om-arm-machine. Het zijn machines die een menselijke handeling uitvoeren, althans die suggestie wordt gewekt, want de machines falen. Heerink wilde zo aantonen dat menselijke gebaren die uitdrukking geven aan liefde en tederheid, geen kunstmatige surrogaat kennen.

Het werk van Sophia Bustin bestaat uit olieverfschilderijen, fotografie en installaties. Deze mediums verweeft zij tegen een achtergrond van filosofische theorieën tot artistieke onderzoekjes waarbij het menselijk aanpassingsvermogen centraal staat.

In haar werk laat Rosanne Boers (1987) zich inspireren door gebeurtenissen of plekken die voor haar een persoonlijke waarde hebben. Haar werk staat symbool voor haar leven, voor wat zij meemaakt en hoe zij hiermee om gaat. Er is geen scheidslijn te bekennen. In elk moment zoekt zij de essentie van haar landschap. De ruis verdwijnt, dat wat overblijft is haar werk.

Het werk van Marie Reintjes (1990) ontstaat vanuit een grote beeldverzameling. Deze bevat foto’s die zij maakt tijdens wandelingen, concertbezoeken, het (vanuit-een-vliegtuig) aanschouwen van het Nederlandse landschap; beelden uit het leven van alledag. De snapshot-achtige fotografie die deze tijd kenmerkt is daarbinnen een uitgangspunt voor het schilderen. Uit de grote brij van vaak achteloos geschoten wegwerpbeelden zoekt zij de pareltjes, de alledaagse composities die zij door ze te schilderen op een voetstuk zet. Maker(s) van deze foto’s zijn familie, vrienden of zijzelf.

Janina Schipper (1986) is een kunstenaar die gefascineerd is door geometrische vormen. Vierkanten, cirkels en rechthoeken worden vaak gebruikt als een startpunt om verschillende composities te onderzoeken.

Max Siedentopf (1991) is een multidisciplinaire creatieveling die er van houdt om in verschillende disciplines te werken. Zijn focus ligt meer op het idee dan op het medium. Zijn werk varieert van fotografie en film tot sculpturen en echt slechte grappen.

Een creatief meesterbrein met een klein tintje chaos. Tom van der Pijl (1991) creëert nieuwe werelden met het puntje van zijn pen. Zowel digitaal als analoog.

In de samenleving van nu, waarin we onze identiteit hebben ingewisseld voor de illusie van vrijheid en veiligheid, zet Gijsbert Sijbrand Tinga (1988) de laatste beelden van zijn identiteit te koop.

De tekeningen die Dorian Temming maakt, zijn vaak idee-schetsen voor beelden in een ruimte.

Beeld maken zit in zijn bloed. Kenny Jacobs is rustig en reflecterend.

Bart Eysink Smeets bekijkt de wereld op een objectieve, naïeve manier: ‘Ik maak nooit iets nieuws, ik probeer mensen alleen te laten kijken naar wat er al is.’