Spanningen

Sophia Bustin observeert de spanningen die er ontstaan wanneer ons vermogen tot aanpassen aan onze maatschappij botst met onze persoonlijke ruimte. Oftewel, wat gebeurt er als we niet meer leven voor onszelf, maar voor de vooruitgang? Hoe ver zijn wij bereid te gaan? En in hoeverre hebben wij dat door? Identificeren wij onze persoonlijkheid ook als een doel wat behaald moet worden? Vaak brengen deze vragen grote verschuivingen met zich mee in ons psychisch welbevinden. We worden als het ware een soort prototype van ons ‘ideale zelf’ en we proberen daarbij zo productief mogelijk te zijn. Hoe zien deze gemoedstoestanden eruit in onze hedendaagse strijd met productiviteit?
 In haar werk geeft ze deze spanningen en emoties rondom aanpassing en productiviteit een gezicht.

Over het werk 30 x 30 cm

Coat(ing): ‘Ieder mens heeft een passende jas nodig om zich te beschermen en om zich te tonen naar de buitenwereld.’ De gefotografeerde mensen zijn een omlijning van een innerlijke ‘chaos’. Van buiten lijkt de mens een gestructureerd wezen, of zelfs een gestructureerd stukje biologie, perfect afgestemd op onze omgeving. Onze innerlijke wereld is echter nog een mysterie en voor ons dus moeilijk in een hokje te plaatsen. Hier komt een spanning uit voort waarin de mens zich moet zien te bewegen.