Exploring Dydslexia from A to Z

Ons educatief systeem is karakteristiek in het onderwijzen van ‘woord-denkers’, en negeert daarbij het potentieel van andere manieren van denken. Deze manier van lesgeven is incompleet, omdat we allang weten dat we in ons hoofd creatief kunnen denken in de vorm van afbeeldingen, geluiden, abstracte termen, beweging of in getallen. Kuhlmann zou willen dat scholen deze belangrijke manieren van denken ook zouden betrekken in hun leermethoden.

“Als we het potentieel van het dyslectische brein omarmen, hoeveel Edisons zouden we dan nu gehad hebben?”

Voor kinderen heeft zij uitvergrootte speelblokken ontworpen in de vorm van letters, geïnspireerd door mensen met dyslexie, die het alfabet ervaren in drie dimensies. Door met deze blokken te spelen, gebruiken kinderen hun hele lichaam, waardoor ze de driedimensionale letters onthouden als echte objecten. Deze letters gebruiken een visuele strategie in plaats van een fonetische strategie om woorden te introduceren. Voor volwassenen heeft zij een NIUSpapier ontwikkeld dat informatie overbrengt door middel van afbeeldingen. Deze twee ontwerpen roepen de vraag op: “Als we het potentieel van het dyslectische brein omarmen, hoeveel Edisons zouden we dan nu gehad hebben?”