Fotografie en werkelijkheid

Foto’s worden vaak gezien als spiegels die de realiteit weergeven; het is de bedoeling dat ze een moment vastleggen precies zoals het zich in werkelijkheid voordeed. Maar daarin zijn ze eigenlijk nooit echt succesvol; het is onmogelijk om een plek of een gebeurtenis op zo’n manier met een camera vast te leggen dat de kijker het weer precies hetzelfde ervaart als wanneer hij er echt bij was geweest. De foto’s van Filius zijn op een niet-digitale manier gemanipuleerd en tonen, in plaats van een spiegel te zijn, nooit iets naar waarheid.

Voor haar foto’s heeft Filius gebruik gemaakt van zelf verzamelde objecten. Deze fotografeerde ze steeds op dezelfde manier, een beetje zoals voorwerpen van historische waarde door musea worden gearchiveerd. In de exposerende serie zijn er opnieuw objecten op deze manier gefotografeerd, alleen zijn de objecten dan zelf gecreëerd. De voorwerpen zijn nooit gemaakt vanuit een vooraf opgezet plan. De inspiratie wordt tijdens het werken gehaald uit een bepaald materiaal (lichtgevende verf, gekleurde transparante vellen). Filius gaat daarna op onderzoek uit om te ontdekken wat ze ermee kan. De aanleidingen en de gerichte ideeën ontstaan door te proberen, net zo lang tot er iets nieuws ontstaat.