Schilderijen en werkelijkheid
Ik wil het vervreemdende effect van onze kunstmatige omgeving weergeven in mijn werk. Oorspronkelijkheid is ver te zoeken, we krijgen een illusie van de werkelijkheid. Wat is echt en wat is onecht? Afstand en tijd lijken verouderde begrippen omdat alles via vliegtuig, internet en satelliet snel bereikbaar is.
Wij kennen de wereld nog maar nauwelijks uit eigen ervaring. In de meeste werken gebruik ik contrasterende elementen. Ik haal (architectonische) situaties die ik aantref in films en andere media uit elkaar en voeg ze op een nieuwe manier samen, als in een collage. Door scènes met constructies van verschillende schaal te gebruiken creëer ik een werkelijkheid die tegelijkertijd herkenbaar én vervreemdend is. Dit is de wereld zoals ik hem zie.
Er bestaat niet zoiets als één realiteit, zo ook niet in mijn werken. In het meest recente serie schilderijen (‘Fragments’) worden de beelden abstracter. Fragmenten verweven zich met elkaar tot een caleidoscopisch geheel. De ruimtelijke context verdwijnt, het idee dat je ergens letterlijk staat. Wat overblijft zijn flarden van werelden die ooit aan je voorbij gegaan zijn.
