Al schilderend houden zij een dagboek bij

Zij leven zo veel mogelijk tussen de locals en komen op plekken waar geen toerist komt. Al schilderend houden zij een dagboek bij om de ware verhalen van de inwoners vast te leggen.

Zo komen zij tot de essentie. Het werk dat zij maken is zeer gevarieerd. Zij schilderen zoals zij zich voelen en waar zij zin in hebben. Er is niet één stijl. Door op andere plekken te schilderen dan in het atelier creëren zij een beleving voor hun publiek. Ook door samen te werken aan een schilderij zien ze samen meer dan alleen. Als iemand vastloopt is er altijd één van de anderen die aan kan vullen. En vind je iets niet mooi, dan mag je daar overheen schilderen. En vind je dat iets moet blijven staan, dan geef je dit aan en de rest houdt zich daar dan aan.

Heel veel en heel hard werken

Op deze manier krijgen ze het beste resultaat in hun schilderijen. Naast dit samen werken maken zij ook individueel werk. In 2010 besloten de jongens naar Azië te vertrekken. Daar gingen zij op bezoek en in de leer bij Peter Klashorst in Phnom Penh (Cambodja). Klashorst heeft hen goed duidelijk gemaakt wat ze eigenlijk al wisten; gewoon heel veel en heel hard werken. Niks moet, maar je moet het wel doen. En veel bezig zijn met dingen die je leuk vindt. De jongens van het Donker Collectief zijn autodidact en hun werk is te zien op verschillende plekken in binnen- en buitenland.