Tijdsbeleving

Door blootstelling aan licht verdwijnen de beelden langzaam en visualiseren ze het verstrijken van tijd. Het werk van Janssen draagt daarmee een tegenstelling in zich: het beeld raakt verloren, maar tegelijkertijd wordt er iets gecreëerd wat er eerst niet was en ontastbaar is. Voor Janssen kan het werk ook gezien worden als een ode aan het fotoalbum, als reactie op het huidige digitale tijdperk waarin de hoeveelheid foto’s in sneltreinvaart toeneemt terwijl de waarde ervan daalt. Maar in tegenstelling tot fotoalbums, die zijn bedoeld om te bewaren, vervagen Janssens foto’s. Het werk is dan pas af, want wat overblijft is de herinnering. Door de visualisatie van tijd en het contrast tussen vasthouden en vergaan wordt de kijker uitgenodigd om even stil te staan bij het ‘nu’, iets wat in deze tijd vol snelheid en afleiding steeds moeilijker wordt.