Deconstructie van herinnering

Van der Burg heeft een fascinatie voor herinneringen en het herbeleven daarvan.
Op een analytische wijze reconstrueert zij de herinnering. Hoe lag de hand over het been en hoe vormden de rimpels in het gezicht? Zo ontstaat een constante beweging tussen emotie en gebeurtenis waardoor het beeld op het punt staat om uit elkaar te vallen. Het werk dat hierdoor ontstaat is fragmentarisch van aard. Deze gefragmenteerde realiteit wordt neergezet met expressief en intuïtief kleurgebruik. Tijdens het maakproces komt en gaat het beeld, net als herinneringen, waarbij bepaalde delen van het beeld wegvallen en andere delen juist naar voren komen. Maar ook ontstaan er bij het maken nieuwe vindingen, iets dat nog niet eerder ervaren was.
Zij omarmt het besef van vergankelijkheid; verschijnen en verdwijnen, bewust en onbewust. Dit creëert de wens of het verlangen om iets ongrijpbaars vast te houden. Door deze tegenstellingen naast elkaar te leggen, probeert zij de samenhang en de verschillen van een gedeelde ervaring weer te geven.