Pouloeuff Publieks Award april 2017

Herinneringen fascineren en lijken op dromen: een onbewuste stroom van sferen, beelden en voorstellingen. Heden en verleden zijn verbonden met elkaar. Iedere herinnering vloeit over in een andere herinnering. We dragen ze met ons mee, maar geven hun geheimen nooit prijs. Emma Smids laat dit zien in haar fotografische dubbeldrukken. Het toeval krijgt veel ruimte, want herinneringen ontstaan niet opzettelijk. Het werk van Smids krijgt geleidelijk gelaagdheid en wint aan betekenissen die niet vastliggen. De kijker dwaalt in landschappen van herinneringen, een assemblage van brokstukken. Wij veranderen, dus herinneringen veranderen ook. Hierdoor bekruipt ons soms het gevoel dat het verleden niet bestaat. Het werk is als een persoonlijk dagboek, waar je telkens met verwondering in kijkt.

Dit object van Kevin Bauer ligt op de grens van sculptuur en gebruiksvoorwerp. Door de losse onderdelen zijn de afmetingen van Labile variabel. Zwaartekracht schijnt binnen dit geheel niet aan de orde te zijn. Het werk lijkt een eigenaardige weerspiegeling van een hoekmeubel of opbergkast. Zelfs de titel is gebaseerd op hoe woonwinkels hun producten een liefkozende naam geven. Alleen klinkt Labile niet direct rooskleurig. Omdat het werk op slechts 1 poot balanceert is het volkomen onbruikbaar als een dergelijk object en wordt het steeds meer een persiflage van dat waar wij vertrouwd mee zijn. Het resulteert in een werk met zowel een humoristische als kritische noot.

Tijdens zijn onderzoek stuitte Thomas Sadée op de catastrofe die de zwarte dood in 1346 in Europa veroorzaakte. De ene stad na de andere viel ten prooi aan de pest. Nog nooit zijn er zoveel doden gevallen in zo’n korte tijd. De Europese bevolking ging hier verschillend mee om. Sommigen werden fanatiek in het geloof of men zocht het in een meer hedonistische uitlaat. De epidemie betekende een reflectie op leven, dood, geloof en moraal. Zo ontstonden nieuwe manieren van denken. De renaissance is hier uit voortgekomen. De pest inspireerde eveneens tot nieuwe thema’s in de kunst zoals de Dance du macabre. Dit schilderij van Sadée is een bewerking van Noordelijke Renaissance prenten van dit thema en speelt tegelijkertijd in op de chaos in de huidige samenleving.