'Onderweg #25' van Sam Reekers Door: Anke Verbeek

Wachten

Nog vijfentwintig minuten tot mijn trein vertrekt. Zal ik nog iets gaan doen? Op mailtjes reageren, rondstruinen in de winkel of nog even mijn ogen dichtdoen? Ik weet het niet, het is ook net te kort. De verveling treedt in; enkele minuten of uren kunnen soms voelen als een oneindigheid.

Wachten is een ervaring die diep verweven is met het mens-zijn. Reekers weet dit gevoel te vangen door middel van observaties op stations, bushaltes en luchthavens. Zijn olieverfschilderijen tonen alledaagse, herkenbare scènes. Wat mij aanspreekt aan de werken, is dat ze ook lijken te raken aan grotere thema’s zoals het verdoen van tijd, existentiële schuld en verlangen.

Soms kunnen we in een wachtfase in ons leven geraken: wacht maar tot ik promotie maak, wacht maar tot ik op vakantie ga, wacht maar tot ik een huis kan kopen. Ineens speelt een leven zich voortdurend af in een tussenruimte.

Anonimiteit

Binnen deze serie werd mijn aandacht het meest getrokken naar het werk Onderweg #25. Ik denk dat het te maken heeft met de anonimiteit van de figuur, waardoor je ook je eigen ervaring erin zou kunnen zien. Zelf reis ik ook vaak om familie en geliefden te kunnen zien, en ik herken de onderuitgezakte houding, de slaperigheid en de loomheid. Ik vind het mooi dat tegenover deze eindeloosheid van het wachten juist de vluchtigheid van de penseelstreken staat. Het moment wordt gevangen voordat het vervliegt. In deze snelle penseelstreken worden de gezichten van de personages op de achtergrond een waas. Herkenbaar, er is drukte, maar iedereen is toch op zijn eigen schermpje bezig.

Meer informatie

Bekijk de expositie 'How am I supposed to know'

Meer over Sam Reekers

Door: Anke Verbeek,
Freelance kunst- en cultuurredacteur en medewerker Galerie Poiuloeuff